Prachtkever

Ik wandel rond in een tropisch bos in Nepal. Natuurlijk wemelt het van de insecten! Op een gifgroen blad zie ik een grote prachtkever zitten.

De kever houdt zich doodstil, maar zijn blauwgroene dekschilden schitteren me met een metaalglans tegemoet. Die dekschilden zijn eigenlijk het voorste paar vleugels, en een soort beschermhoes voor de doorzichtige achtervleugels die voor het vliegen worden gebruikt. Er zijn duizenden soorten prachtkevers en de meeste soorten leven in tropische gebieden, zoals hier. Volwassen prachtkevers zijn zoetekauwen; ze eten stuifmeel, bloemen en nectar. De volwassen dieren leggen hun eitjes in hout. Het zijn de larven die hout vreten en dus in bewoonde gebieden voor schade kunnen zorgen.

Zichtbaar verstopt

Biologen hebben nog niet zo lang geleden ontdekt dat de iriserende kleuren van prachtkevers - en daarmee wellicht ook van andere dieren met metaalglans - werken als een goede camouflage. Dat lijkt in eerste instantie natuurlijk tegenstrijdig, zeker als je naar dit levende juweel kijkt. Felle kleuren trekken toch juist de aandacht? Toch lijken iriserende kleuren minder snel ontdekt te worden door vogels - dieren die op zicht jagen. Die vinden tot drie keer minder van die glanzende kevers dan normale. Misschien hebben vogels moeite de vorm van een prachtkever te herkennen, omdat de kleuren ‘bewegen’. Onder welke hoek je ook naar zo’n insect kijkt, de kleuren veranderen constant. Voor een vogel die een kevervorm als zoekbeeld heeft, kan dat knap lastig zijn. Een felle jas is dus niet alleen handig om een partner aan te trekken of om vijanden te laten weten dat je giftig bent, het werkt verrassend genoeg ook als camouflagepak. De verstoptruc werkt nog beter als de kevers een goede achtergrond uitkiezen: gaan ze op glanzende bladeren zitten? Dan zullen ze de test glansrijk doorstaan. Wat een prachtige prachtkever!