Roofzuchtige glimwormen

Als je levensechte horror in het klein wilt meemaken, moet je de Nieuw-Zeelandse Waitomo grotten eens zien. Voor een vliegend insect kan zo’n bezoekje het laatste zijn wat-‘ie doet…

Als je deze grotten binnengaat, weet je niet wat je ziet! De onderaardse gewelven zijn fenomenaal verlicht met een blauwgroenig schijnsel, alsof je onder de sterrenhemel vaart. Duizenden Nieuw-Zeelandse glimwormen maken hun eigen licht met een chemische reactie in hun achterlijf. Elke larve heeft zijn of haar eigen lampje. Maar hun licht is niet bedoeld om wat gezelligheid in het donker te scheppen… Dit zijn de roofzuchtige larven van een soort mug, een fungus gnat! Zij gebruiken licht als list om prooien te lokken. Hoe donkerder het is, hoe beter, dan komt hun bioluminescentie het best tot zijn recht. Veel vliegende insecten, zoals nachtvlinders, vinden hun licht onweerstaanbaar. Maar als ze op het licht zijn afgevlogen, is het al te laat. Ze raken verstrikt in het dodelijke kralengordijn dat eronder hangt. De talloze zijden draden, met daarop honderden waterdruppeltjes, lijmen de prooien meteen vast. Een larve hoeft zijn diner alleen nog maar op te hijsen. Dat doet hij door met zijn grote kaken een draad steeds vast te pakken en een stukje omhoog te trekken. Larven die net hebben gegeten, of die iedere dag wat vangen, hebben extra energie. Zij schijnen nog een stukje feller dan de rest!

Plasje secondelijm

De larven zelf liggen elk in een zelfgemaakte slijmhangmat die tot wel 40 cm lang is, opgehangen aan het plafond van de grot. Daaronder bouwen ze hun gordijn van vangdraden, soms wel honderd stuks en elk tot een halve meter lang. De zijden draden, met daarop de gelijkmatig verdeelde spuugdruppels, kotsen ze uit. Het meest opvallende ingrediënt van de plakkralen? Ureum. Dat recyclen de larven uit hun plas. Wat zit de natuur toch wonderlijk in elkaar.