Sterneusmol

Mollen leven natuurlijk verborgen in het ondergrondse, maar sterneusmollen doen er nog een schepje bovenop: die krijgen ook natte voeten!

De sterneusmol komt voor in NoordAmerika, en is de enige mollensoort die in dras- en moerasland leeft. Deze mol heeft een snuit vol tentakels. Je kunt wel zeggen dat de schoonheidsprijs aan z’n neus voorbijgaat! Maar die 22 vlezige tentakeltjes zorgen er wel voor dat ze onder water altijd genoeg voedsel kunnen vinden. Op die tentakels zitten een stuk of honderdduizend kleine tastorganen: de organen van Eimer. Om dat in perspectief te zetten: dat zijn vijfmaal meer tastzenuwen dan in een menselijke hand zitten, opeengepakt in een snuit die kleiner is dan een vingertop! Dit is dus een van de meest gevoelige tastorganen in het dierenrijk. In de donkere wereld waarin sterneusmollen leven, zijn ogen nutteloos. Zij creëren een beeld van hun omgeving door continu die stervormige snuit tegen de grond te drukken. Dat doen ze maar liefst tienmaal per seconde! Bij elk van die contact-momenten met de grond zenden de organen van Eimer via de zenuwcellen informatie op topsnelheid naar de hersenen. In acht milliseconden identificeren sterneusmollen of iets wat in de grond zit eetbaar is of niet. Zo ja, dan is dat voedsel ook in een mum van tijd uitgegraven en opgepeuzeld, want sterneusmollen verslaan ieder ander zoogdier in een eetwedstrijd.

De geur van water

Deze bizarre mollen scharen zich ook onder de weinige zoogdieren die onder water kunnen ruiken. De combinatie neus en longen is voor de meeste zoogdieren niet heel erg handig onder water, maar sterneusmollen omzeilen dat door eerst piepkleine luchtbelletjes te blazen richting een object. De belletjes houden de geurmoleculen van het oppervlak gevangen. Dan snuiven ze die luchtbellen mét daarin de geurtjes probleemloos op. Wow, wat een verbazingwekkende dieren. Met recht een ster!