Spiegeleikwal

Kwallen behoren tot de oudste levensvormen in de oceanen. In de Middellandse Zee kwam ik een kwal tegen die zó van mijn ontbijtbord in zee leek gegleden: een prachtige spiegeleikwal!

De diameter van zijn eigele zwemklok schat ik op bijna dertig centimeter, een flinke jongen, dus. Er zijn diverse soorten van deze gebakkeneikwallen en de grootste bereiken een diameter van maar liefst een halve meter. Reuzekwallen, dus! Spiegelei-kwallen kunnen, als een van de weinige kwallensoorten, stukjes ‘actief’ zwemmen. Zo hoeven ze niet altijd mee te drijven met de zeestromingen. Ze leven van het zoöplankton waar ze tussen zweven, vlak onder de waterspiegel. Net als veel andere kwallen kunnen spiegeleikwallen zich seksueel én aseksueel voortplanten. Uit de seksuele voortplanting komt een larve voort, die in niets lijkt op een kwal. Die larve zoekt een stukje hard substraat op de zeebodem uit, verankert zich en verandert in een poliep. Het ziet eruit als een soort anemoon. Die kan zichzelf klonen in meerdere poliepen, zodat er op een plek een hele groep poliepen komt te staan. Later komt, van ieder van die poliepen, een piepklein nieuw kwalletje los. Die moeten nog flink groeien. In sommige jaren verzamelen spiegeleikwallen zich in enorme aantallen, vooral na milde winters en lange zomers.

Vervoer
Bang voor deze zonnige gasten hoeft u niet te zijn. Het gif in hun netelcellen is zwak. Sterker nog, soms liften krabbetjes een stukje boven op hun zwemklok mee en jonge, kleine visjes schuilen tussen hun tentakels en dartelen om ze heen. Soms nemen de visjes een hapje van hun luchtige gastheren. Het is niet duidelijk of ze direct uit zijn op het kwallenvlees zelf of dat ze het per ongeluk binnenkrijgen, wanneer ze verlamde prooien van een tentakel plukken - maar laten we ze het voordeel van de twijfel geven!