Ornaathoningzuiger

Ik ben in Rwanda en wandel door het regenwoud. We zijn op een open plek beland en daar zie ik een prachtig vogeltje: een ornaathoningzuiger.

Als er zonlicht valt op de ornaathoning-zuiger, is-ie pas echt in vol ornaat. De iriserende kleuren van de veertjes schitteren dan alle kanten op. Dit is duidelijk een mannetje, want die zijn bij honingzuigers het felst gekleurd. Honingzuigers zijn de Afrikaanse en Aziatische evenbeelden van de Amerikaanse kolibries. Ze zien er ongeveer hetzelfde uit, gedragen zich in veel opzichten gelijk en hun plek in het ecosysteem is ook vergelijkbaar. Het is een mooi voorbeeld van convergente evolutie, een fenomeen waarbij twee niet nauw verwante soorten door gelijke omstandigheden en druk van de omgeving op elkaar lijken.

Casanova

Het dier is druk in de weer. Honingzuigers zijn agressieve baasjes, ze verdedigen het hele jaar door een territorium. Dat ligt bijvoorbeeld rond een aantal planten met nectarrijke bloemen, zodat ze genoeg voedsel hebben. In het broedseizoen wordt er een nestje gebouwd dat eruit ziet als een klein, ovalen tasje aan een tak. De mannetjes flirten met een vrouwtje door hun prachtige kleuren en dans te laten zien. Ze kunnen ook nog eens mooi zingen. Het kan zomaar zo zijn dat er meer vrouwtjes voor de avances van één zo’n man vallen. Geen probleem! De heren hebben de tijd om hun territorium met daarin meer nesten te verdedigen en fel te vechten met indringers. Ze laten de vrouwtjes namelijk bijna al het overige werk doen: nestje bouwen, eitjes uitbroeden en kuikens af en aan voeren. Als die dames het echt te druk krijgen, springen de mannetjes wel bij. Mooi bekeken zeg, wat een rakkers!