Hugo Claus

Het is in 2023 precies veertig jaar geleden dat de veelzijdige Vlaming Hugo Claus zijn magnum opus schreef: ‘Het verdriet van België’. In die roman schreef hij over collaboratie en verzet tijdens WO II en de katholieke kleinburgerlijkheid.

De jeugd van Hugo Maurice Julien Claus (1929) was niet gemakkelijk. Vlak na zijn geboorte werd zijn moeder weer zwanger. Omdat zij rust nodig had, werd de anderhalfjarige Hugo in een pensionaat geplaatst. Vanaf zijn vierde zat hij bij strenge nonnen op een kostschool. Deze liefdeloze periode leverde hem een blijvende haat op tegen de katholieke kerk. Pas op zijn elfde keerde hij huiswaarts, waarna hij op zijn zeventiende het ouderlijk huis ontvluchtte. Vervolgens studeerde hij aan de academie voor beeldende kunsten en aan de toneelschool in Gent. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, schilderde hij gevels van de stad. Hij schreef op zijn achttiende zijn eerste dichtbundel ‘Kleine reeks’ en op zijn 21ste zijn eerste roman ‘De Metsiers’. In 1950 sloot hij zich in Parijs aan bij de kunstgroep Cobra, waarna hij voor het eerst ging schilderen. Daarna verhuisde hij talloze keren naar diverse steden binnen Europa. Claus schreef tientallen toneelstukken en verschillende dichtbundels zoals: ‘De Oostakkerse gedichten’ (1955) en ‘De sporen’ (1993). Daarnaast schreef hij meer dan twintig romans, waaronder ‘De verwondering’ (1962) en ‘De geruchten’ (1996). Zijn grootste succes was ‘Het verdriet van België’ (1983).

Alzheimer
Claus was meer dan alleen een romanschrijver. Hij was een befaamd tekenaar, schilder en regisseur. Daarnaast schreef hij toneel- en filmscenario’s. Zijn poëzie en proza behoorden tot de absolute top. Hij ontving talloze prestigieuze prijzen in binnen- en buitenland. Op het amoureuze vlak liet hij zich ook niet onbetuigd. Hij had liefst vijf levenspartners; achtereenvolgens Elly Overzier, Kitty Courbois, Sylvia Kirstel, Marja Habraken en Veerle de Wit. Twee jaar nadat bij hem de ziekte van Alzheimer geconstateerd werd, koos Claus op 19 maart 2008 voor euthanasie. Zijn uitvaartdienst werd rechtstreeks op de Nederlandse televisie uitgezonden. Nog steeds wordt zijn werk opnieuw uitgegeven en worden er literaire avonden gehouden om hem te eren.