De lelieloper

Ik vaar door het ondiepe water van de Okavango-delta in Botswana. Overal waar ik kijk pieken waterlelies boven het oppervlak uit. Dit is een waar paradijs, vooral voor lelielopers!

Vanuit mijn kajak kijk ik toe hoe een klungelig ogende lelieloper zorgvuldig over het moeras wandelt. Met zijn stelten van benen en oversized poten stapt hij al balancerend over de waterplanten heen. Door dit slimme trucje kunnen lelielopers als het ware over het water lopen. Geen wonder dat deze bijzondere dieren ook wel Jezusvogels genoemd worden! Even lijkt de vogel zijn balans te verliezen, maar dan herpakt hij zich. Zijn lange tenen helpen hem zijn gewicht te verdelen over de flinterdunne bladeren en zorgen voor wat extra balans. Dan komt hij aan bij zijn drijvende thuis. Een nest met twee prachtige eieren.

Fantastische vaders

Van traditionele gender-rollen trekken lelielopers zich niets aan! Nadat de vrouwtjes hun eieren hebben gelegd, gaan ze er meteen vandoor. Vaderlief is verantwoordelijk voor het bouwen van het nest, het uitbroeden van de eieren en het grootbrengen van de kleintjes. Intussen is de moeder zonder blikken of blozen alweer door naar de volgende man. Lelieloperpapa’s staan er dus alleen voor. Arme stakkers. Ik pak mijn verrekijker en tuur over het water. Opeens zie ik een lelieloper met maar liefst zes grijze poten! Zo lijkt het althans, want wat blijkt? Onder zijn vleugels draagt hij zijn kleintjes met zich mee! Alleen hun lange benen steken uit. Super schattig. Zodra papa de kuikens terugzet op het blad staan ze wankelend op. Hun voeten alleen al zijn net zo groot als de rest van hun lichaam. Het is een grappig gezicht. Geduldig laat de vader-vogel de kleintjes precies zien waar ze eten kunnen vinden. En als er eentje van het blad valt, vist hij hem zo uit het water. Zo komen die lange poten toch nog van pas. Wat een topper. Als het op lelielopers aankomt, is elke dag papadag!