Grote plompe lori

Ik ben in de jungle van Borneo, en word midden in de nacht wakker van een spookachtig, klikkend geluid. Eenmaal buiten zie ik twee gigantische ogen oplichten in het donker: een grote plompe lori!

Met hun kleine ronde koppies, enorme ogen en dikke, pluizige vacht zien lori’s er ongelooflijk aaibaar uit. Maar een grote plompe lori aaien, is absoluut geen goed idee! Deze kleine halfaapjes zijn namelijk hartstikke dodelijk! Nu hoor ik je denken: Freek, hoe kan zo’n schattig diertje nou zo gevaarlijk zijn? Dat komt doordat deze pluizenbolletjes giftig zijn. En niet zo’n beetje ook! Ze mengen hun speeksel met het gif uit hun gifklieren. Die zitten aan de binnenkant van hun ellebogen. Het gevolg: een dodelijke beet. Echt ongelooflijk, een giftige primaat! Het gifmengsel verspreiden ze ook met hun kamvormige voortanden door hun vacht en door die van hun baby’s. Op die manier zijn het geen lekkere hapjes. Als ik een stap naar voren doe om de bijzondere junglebewoner voor mijn huisje beter te bekijken, gebeurt er iets speciaals. Het spookachtige diertje kijkt me aan en doet zijn armen omhoog. Ik smelt, want ook dit ziet er erg aandoenlijk uit. Niets is minder waar. Het enige wat dit slimme dier doet, is zijn gifklieren dichter bij zijn mond brengen. Als het moet, is deze teddybeer klaar om toe te slaan.

Cobra-koppie

Ondanks zijn venijnige gif, ben ik helemaal weg van het diertje voor mij. Dat geldt lang niet voor iedereen. De donkere oogvlekken en het patroon op het gezicht jaagt andere dieren de stuipen op het lijf. Dat klinkt misschien niet aardig, maar het is precies wat lori’s willen. Met rust gelaten worden. Sommige onderzoekers denken dat het opvallende kleurpatroon van lori’s een kap van een cobra moet voorstellen. En als ik mijn ogen een beetje dicht doe en door mijn wimpers kijk, snap ik wel wat ze bedoelen. Wat zit de natuur toch slim in elkaar, en grote plompe lori’s ook!