De tijgerpistoolgarnaal

Toen ik in Indonesië bij Flores aan het duiken was, viel mij ineens iets op. Om de paar minuten hoorde ik een luide klik. Een tijgerpistoolgarnaal!

Tijgerpistoolgarnalen zijn echte wolven in schaapskleren. Het lijken kleine en verlegen garnaaltjes die zich verborgen houden in kleine holletjes. Maar laat je niet foppen, deze jongens zijn zwaarbewapend! Vanuit hun schuilplaats wachten ze tot er een lekker hapje voorbijkomt. En zodra het binnen handbereik is, halen ze letterlijk de trekker over: KLIK! Ik kijk toe hoe een nietsvermoedend kreeftje keihard met de grond gelijk wordt gemaakt. Het diertje weet niet wat hem overkomt. Tijd om te schrikken is er niet. Roerloos ligt het bewusteloze kreeftje op de grond. De tijgerpistoolgarnaal grijpt zijn kans, sleept hem weg en begint te eten. Wat is hier nu precies gebeurd? Pistoolgarnalen hebben één grote klauw met een soort trekkermechanisme. Ze kunnen hun schaar daardoor razendsnel dichtklappen. Daarbij ontstaat een soort bubbelstraal die met zoveel kracht implodeert dat er een gigantische klap ontstaat. De schokgolf die daarbij vrijkomt, is zo groot dat ze er vissen en andere diertjes mee kunnen verlammen of doden. Daarnaast komt er bij het imploderen van de bubbels ook wat licht en heel veel warmte vrij. Wel 4.700 graden! Dat is bijna net zo heet als de zon. Niet normaal...

Handige huisgenoot

Een stukje verder op het rif kom ik nog een tijgerpistoolgarnaaltje tegen. Veel groter dan mijn vinger is hij niet. Als ik dichterbij kom, zie ik dat deze kleine bandiet bezoek heeft van een grondel. Het visje torent boven de garnaal uit en houdt de wacht. Bij gevaar geeft hij een seintje met zijn staart. In ruil daarvoor graaft de pistoolgarnaal een holletje voor zijn maatje, waar ze in vrede samenwonen. Tijgerpistoolgarnaaltjes zijn attente huisgenoten: in ruil voor een paar extra ogen houdt hij de boel binnenshuis mooi opgeruimd. Dat is teamwork!