Uitvinding van de spijkerbroek

Zouden er nog mensen zijn die geen spijkerbroek in de kast hebben hangen? De mega-populaire jeans werd uitgevonden in de negentiende eeuw.

De spijkerbroek is tegenwoordig het meest gedragen kledingstuk ter wereld. Wereldwijd worden er maar liefst twee miljard spijkerbroeken per jaar verkocht. De Amerikaanse kleermaker Jacob Davis staat bekend als de uitvinder. Hij emigreerde in 1850 vanuit Letland naar San Francisco, waar hij als kleermaker aan de slag ging. Daar werd hij benaderd door een goudzoeker die steeds uit z’n broeken scheurde. Jacob kwam met een geniaal idee: hij verstevigde de delen waar veel spanning op stond met klinknagels. Dat was zo’n succes, dat hij patent op zijn uitvinding wilde aanvragen. De benodigde 68 dollar had hij echter niet, waarop hij aanklopte bij zijn stofleverancier Levi Strauss. Die was in 1847 vanuit Duitsland naar de Verenigde Staten geëmigreerd en maakte in zijn textielzaak stevige broeken voor goudzoekers, gemaakt van tentzeildoek. Toen die stof op was gebruikte hij de Franse textielsoort ‘serge de Nimes’, dat naar verluidt later tot ‘denim’ verbasterd werd. Het patent werd in 1873 aan beide heren verleend, waarna ze samen tailleoveralls met bretels gingen maken. In 1890 verliep hun patent, waarna de spijkerbroek het meest gekopieerde kledingstuk ter wereld werd.

Rebellie

De spijkerbroek ontwikkelde zich langzaamaan van werkmanskleding tot stijlobject van stoere helden en cowboys. Zo verschenen acteurs als James Dean en Marlon Brando in een spijkerbroek op het witte doek. De spijkerbroek groeide ook uit tot het symbool van individualiteit en rebellie. Zelfs vrouwen ging opeens spijkerbroeken dragen, tot Marilyn Monroe aan toe; wat een schande! Ook de nozems in de jaren vijftig en de hippies in de jaren zestig droegen de broeken als teken van verzet. En in 2006, toen in Wit-Rusland na de presidentsverkiezingen een opstand uitbrak, werd deze symbolisch de ‘Jeans Revolution’ genoemd. De spijkerbroek is inmiddels een populair modeartikel geworden en niet langer alleen geschikt voor protestmarsen of zware arbeid.