Sympathy for the devil (2023)

Alleen al dit jaar komen er vijf films met Nicolas Cage uit, dus hij heeft nog steeds genoeg werk. De tijd dat we uitkeken naar een film waarin hij op de cast lijst stond, is echter voorbij. Hij maakte na het Oscarwinnende ‘Leaving Las Vegas’ (1996) nog enkele prima films, maar de neerwaartse spiraal is al enkele jaren geleden ingezet en ook deze film is geen aanrader. James (Joel Kinnaman) komt net aangereden bij het ziekenhuis waar zijn vrouw ligt te bevallen, als er een onbekende man (Nicolas Cage) bij hem instapt. “We gaan een stukje rijden”, zegt de indringer. “Parkeer-garage uit, naar rechts en dan langs de lichtjes van Las Vegas. Daar hou ik zo van.” James protesteert, maar de satanische grijns en het pistool van de man met bloedrood haar en een bijpassend gekleurd jasje brengt hem ertoe toch voor taxichauffeur te spelen. Maar waar gaan ze heen? En waarom heeft de man hem uitgekozen? Bovenstaande vragen worden pas laat in de film beantwoord en kunnen de kijker dan nog maar weinig schelen. De spanning ontbreekt, actie is er nauwelijks en doordat we weinig weten van beide hoofdpersonen en er verder alleen minieme bijrolletjes zijn, leven we met niemand echt mee. Slechts op een paar momenten is even de klasse van Cage te zien. Bijvoorbeeld als hij razend reageert wanneer een restaurant tonijn met mozzarella serveert, in plaats van met cheddar kaas. Maar zulke momenten zijn spaarzaam in deze matige film. Het is te hopen dat Cage voortaan zijn rollen wat zorgvuldiger kiest en niet in deze standaard thrillers blijft steken.