No hay camino (2021)

Filmmaakster Heddy Honigmann is al tientallen jaren een begrip in ons land en ver daarbuiten. En terecht! Nu ze niet lang meer te leven heeft, filmt ze zichzelf terwijl ze afscheid neemt van haar dierbaren. Geboren in Peru en opgeleid tot filmmaker in Italië, kwam Heddy Honigmann eind jaren zeventig voor de liefde naar Nederland. Ze begon met fictie en haar tweede speelfilm, de verfilming van de roman ‘Hersenschimmen’ van J. Bernlef, had in 1988 direct al veel succes. Enkele jaren later werd haar speelfilm ‘Tot ziens’ uitgebracht. Maar de gefilmde documentaire ‘Metaal en melancholie’ die ze vlak daarvoor in Peru maakte, zou haar leven veranderen. Die film won prijzen en zette haar op de kaart als documentairemaakster. Talloze indrukwekkende, diepmenselijke en liefdevolle docu’s volgden, zoals ‘O amor natural’, ‘Het ondergronds orkest’, ‘Crazy’, ‘Forever’ en eerder dit jaar nog ‘100 up’. Slecht nieuws van haar dokter deed Honigmann besluiten, in gezelschap van haar man, een reis naar haar geboorteland te maken en daar nog een keer oude vrienden en familie op te zoeken.

Oude bekenden
De titel ‘No hay camino’ betekent ‘Er is geen weg’ en duikt op in een dialoog tussen Heddy en een vakgenoot. Zo zijn er veel oude bekenden die met haar herinneringen ophalen aan haar oude films en eerdere samenwerkingen. Zoals de Vlaamse schrijfster Kristien Hemmerechts vanwege haar scenario ‘De juiste maat’, dat in 1998 door Honigmann werd verfilmd, en actrice Johanna ter Steege vanwege haar hoofdrol in ‘Tot ziens’. Honigmann bezoekt in Lima ook haar familie en oude vrienden, onder wie een oud-klasgenoot en haar buurjongetje met wie ze als klein meisje speelde. De verhalen en anekdotes die hierbij worden verteld geven meer inzicht in wie Heddy Honigmann is en waar ze vandaan komt. ‘No hay camino’ is een, gezien de omstandigheden, zeer aangrijpende film en daarmee ook haar meest persoonlijke werk. De film wordt uitgebracht op de dag voor Honigmanns zeventigste verjaardag.