Zootropolis (2016)
Politieagente én konijn Judy moet ervoor zorgen dat het in de dierenstad ‘Zootropolis’ geen beestenboel wordt. Het levert een prima film op, waarbij de boodschap in steengoede grappen zit verpakt.
Judy Hopps woont in een konijnendorp, waar iedereen in de wortelindustrie werkt. Zij heeft echter andere plannen: politieagent worden. Ze verkast naar de grote stad Zootropolis om haar droom na te jagen. Door haar chef wordt Judy vanwege haar onervarenheid en geringe lengte echter direct tot parkeerwacht gebombardeerd. Vastbesloten te laten zien dat ze het grote werk ook aankan, bijt Judy zich stiekem vast in een bijzondere zaak: de verdwijning van roofdieren in Zootropolis. Samen met de vos Nick Wilde gaat Judy op onderzoek uit.
Controversieel
Het is knap hoe filmstudio Disney grotemensenproblemen weet om te zetten in een onderhoudende en grappige animatiefilm. Want als je de dieren zou vervangen door mensen, is ‘Zootropolis’ de controversieelste film van het jaar. Sommige inwoners wonen namelijk in aparte wijken (segregatie!), alle vooroordelen die over de soorten bestaan worden uitvergroot (racisme!) en vrouwen die in typische mannenberoepen willen werken worden weggehoond (seksisme!). Maar al deze kwalijke zaken zijn te verteren door de schattigheidsfactor van de pluizige hoofdpersonen en de enorme grapdichtheid.
Naakt
Het enige moment dat het niet lukt om volwassen zaken naar een kinderniveau te brengen, is met een scène in een nudistenkamp. We hebben rechtstreeks zicht op het kruis van een olifant... en er zit geen kruis! Niet eens de vorm van billen, laat staan geslachtsdelen; het is een perfect vormloos glad oppervlak. We begrijpen dat je dat niet kunt laten zien in een tekenfilm, maar had deze scène dan geschrapt, want dit is raar.
Stereotype
Dan is de film beter op dreef in de talloze knipogen naar de stereotypen die er over dieren bestaan. Nick is een vos, dus een sluwe ritselaar. En als Judy haar konijnendorp verlaat, zien we bij het plaatsnaambord het aantal inwoners op een digitaal scherm... dat per seconde met vijf omhoogschiet. Het meest hilarisch is de luiaard. Uiteraard zijn het ambtenaren, en uiteraard zijn het heeeeeele... laaaaaaaangzame... ambtenaaaaaaaaaren... Praten, afstempelen, intikken, alles gaat in slowmotion. Hemeltergend en bloedirritant voor de kwieke Judy.
Boodschap
Langzaam groeien de twee natuurlijke vijanden Judy en Nick naar elkaar toe en worden ze de beste vrienden. De regisseurs hebben ook het onweerstaanbare ‘Tangled’ en ‘Wreck-it Ralph’ gemaakt, en met ‘Zootropolis’ schieten ze weer in de roos. De humor is geïnspireerd, de vormgeving is prachtig en het verhaal draagt een mooie boodschap uit zonder dat het te prekerig wordt: accepteer elkaars verschillen en jaag je dromen na.
Judy Hopps woont in een konijnendorp, waar iedereen in de wortelindustrie werkt. Zij heeft echter andere plannen: politieagent worden. Ze verkast naar de grote stad Zootropolis om haar droom na te jagen. Door haar chef wordt Judy vanwege haar onervarenheid en geringe lengte echter direct tot parkeerwacht gebombardeerd. Vastbesloten te laten zien dat ze het grote werk ook aankan, bijt Judy zich stiekem vast in een bijzondere zaak: de verdwijning van roofdieren in Zootropolis. Samen met de vos Nick Wilde gaat Judy op onderzoek uit.
Controversieel
Het is knap hoe filmstudio Disney grotemensenproblemen weet om te zetten in een onderhoudende en grappige animatiefilm. Want als je de dieren zou vervangen door mensen, is ‘Zootropolis’ de controversieelste film van het jaar. Sommige inwoners wonen namelijk in aparte wijken (segregatie!), alle vooroordelen die over de soorten bestaan worden uitvergroot (racisme!) en vrouwen die in typische mannenberoepen willen werken worden weggehoond (seksisme!). Maar al deze kwalijke zaken zijn te verteren door de schattigheidsfactor van de pluizige hoofdpersonen en de enorme grapdichtheid.
Naakt
Het enige moment dat het niet lukt om volwassen zaken naar een kinderniveau te brengen, is met een scène in een nudistenkamp. We hebben rechtstreeks zicht op het kruis van een olifant... en er zit geen kruis! Niet eens de vorm van billen, laat staan geslachtsdelen; het is een perfect vormloos glad oppervlak. We begrijpen dat je dat niet kunt laten zien in een tekenfilm, maar had deze scène dan geschrapt, want dit is raar.
Stereotype
Dan is de film beter op dreef in de talloze knipogen naar de stereotypen die er over dieren bestaan. Nick is een vos, dus een sluwe ritselaar. En als Judy haar konijnendorp verlaat, zien we bij het plaatsnaambord het aantal inwoners op een digitaal scherm... dat per seconde met vijf omhoogschiet. Het meest hilarisch is de luiaard. Uiteraard zijn het ambtenaren, en uiteraard zijn het heeeeeele... laaaaaaaangzame... ambtenaaaaaaaaaren... Praten, afstempelen, intikken, alles gaat in slowmotion. Hemeltergend en bloedirritant voor de kwieke Judy.
Boodschap
Langzaam groeien de twee natuurlijke vijanden Judy en Nick naar elkaar toe en worden ze de beste vrienden. De regisseurs hebben ook het onweerstaanbare ‘Tangled’ en ‘Wreck-it Ralph’ gemaakt, en met ‘Zootropolis’ schieten ze weer in de roos. De humor is geïnspireerd, de vormgeving is prachtig en het verhaal draagt een mooie boodschap uit zonder dat het te prekerig wordt: accepteer elkaars verschillen en jaag je dromen na.