Play time (1967)

Toen 'Play time' werd gemaakt, was het de duurste Franse film ooit en had Jacques Tati er veel eigen geld ingestopt. Dat geld werd niet terugverdiend, omdat de film te afstandelijk is en nauwelijks verstaanbare dialogen heeft. Bovendien is monsieur Hulot, het karakter dat Tati zijn roem bezorgde, te weinig in beeld. De film mist een plot en alles wordt van een afstand gefilmd. Gelukkig wel weer een aantal visuele grappen: een man ziet niet dat er een glazen wand tussen hem en een bewaker staat en andere mensen lijken in een soort aquarium te leven. Voor een select publiek is dit een zeer kunstzinnige, gedurfde en bijzondere film, maar de meeste kijkers zullen hem te ontoegankelijk vinden.