Only the river flows (2024)

Deze neo-noirfilm speelt in een Chinees provincieplaatsje in 1995, een tijd waarin China aan de vooravond van grote economische groei en enorme sociale veranderingen stond. Een oude vrouw, bekend als ‘Opoe Vier’, wordt vermoord aan de oever van de rivier. Familie had ze niet, maar ze had zich wel ontfermd over een zonderlinge zwerver, eenvoudigweg ‘de gek’ genoemd. Wie heeft Opoe Vier vermoord? Inspecteur Ma Zhe (Yilong Zhu) krijgt van zijn baas (Tianlai Hou) de leiding over het onderzoeksteam. Dat team opereert vanuit een tijdelijke nieuwe locatie: de gesloten bioscoop. Ma’s kantoor bevindt zich, hoe symbolisch, in de projectiecabine.

Van slag
Ma komt al snel een getuige op het spoor, die vanwege een stiekeme verhouding bij de rivier rondhing. Zowel deze Xian Ling als haar geliefde Hong maken zich verdacht, maar ook een kapper en natuurlijk ‘de gek’ kunnen bij de moord betrokken zijn. Na een tweede moord wordt een verdachte opgepakt, maar Ma twijfelt of dit de dader is. De sfeer is duister en bij elke moord regent het pijpenstelen. Ma komt over als een heldere denker, maar langzaam raakt hij verstrikt in zijn eigen gedachten. De zwangerschap van zijn vrouw Bai (Chloe Maayan), en vooral het vooruitzicht dat het kind misschien een genetische afwijking heeft, brengen Ma behoorlijk van slag. Ziet hij alles nog wel helder? De ‘Moonlight sonate’ van Beethoven begeleidt de ver- troebeling van het zicht op de realiteit, zowel bij Ma als bij de kijkers. Onderhoudende, intelligente film vol symboliek.