The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes (2023)

Acht jaar na de laatste film rond ‘The Hunger Games’ is er nu een prequel. Zonder Katniss Everdeen, maar wel met Coriolanus Snow, die later de dictator van Panem zal worden.

De prequel speelt tijdens de tiende Hongerspelen en toont hoe de ideeën van de jonge Coriolanus (Tom Blyth) het spel veranderen in een bloederig mediaspektakel. Snow is wees, arm en eet stijfsel om toch iets in zijn maag te krijgen. Via zijn rol als mentor van tribuut Lucy Gray (Rachel Zegler) hoopt hij zich op te werken zodat hij nooit meer honger zal hebben. Dat klinkt als een simpele herhaling van zetten. Maar Lucy Gray is, ondanks haar naam, enorm kleurrijk en daarmee het tegenovergestelde van Katniss uit de eerdere films. Die was introvert, Lucy is juist zelfbewust, geniet van de spotlights en zingt liederen die de tv-kijkers raken. Toch is het nog meer de film van Snow. Hij blijkt een vriendelijke, gevoelige jongen en wordt verliefd op Lucy. Waardoor wordt hij de ijskoude dictator uit de latere films?

Rozen en snatergaai
Het sterke begin van de film kleurt voor de fans veel ontbrekende dingen in. Waarom houdt Snow zo van rozen, waar komt de snatergaai vandaan en hoe zijn de Hongerspelen ontstaan? Maar de ommezwaai van Snow in het laatste deel overtuigd niet en dat maakt de film onbevredigend. De rol van Peter Dinklage (‘Game of thrones’) die rector Highbottom speelt is wel geslaagd. Hij is een tragische figuur die gebukt gaat onder het feit dat hij een van de bedenkers is van de Hongerspelen. Hij onderdrukt zijn depressies met de drug morfling. Peter Dinklage: “De film gaat o.a. over machtswellust en de genadeloosheid die daarmee gepaard gaat.”