De Tatta's (2022)
In de komische film ‘De Tatta’s’ moet de familie Van Kampen van een chique villa verhuizen naar een klein flatje. Wij spraken met Leonie ter Braak. Zij speelt de moeder van het gezin dat door deze verhuizing uit elkaar dreigt te vallen.
Kun je wat over je rol vertellen? Leonie ter Braak: “Ik speel Laura van Kampen, de vrouw van Erik (Leo Alkemade, l.v.). Die heeft een slechte investering gedaan en al ons geld verloren. Daarom moeten we verhuizen van een grote villa naar een flatje. Terwijl Erik in de slachtofferrol kruipt, probeer ik de kar te trekken.”
Het klinkt als een soort omgekeerde ‘Flodder’. “Ja, maar het gaat vooral over familie en integreren. En dat er mensen voor je opkomen van wie je het niet verwacht. Soms zijn vriendschappen op succes en geld gestoeld. Wanneer dat wegvalt, vallen die vriendschappen ook weg.”
Heb jij zelf ook wel eens heel klein gewoond? “Ik heb veel antikraak gewoond, hopte van flatje naar flatje. Ik ben lang model geweest en woonde al op jonge leeftijd in het buitenland. In New York kon ik in Manhattan in een modellenappartement wonen, maar ik koos uit zuinigheid voor een flatje ergens diep in Brooklyn. Dat was best een gevaarlijke wijk waar de taxichauffeur niet wilde komen. De eerste ochtend liep ik naar de metro en een groep stoer uitziende jongens zei iets bijzonder onaardigs. Ik was zo overdonderd dat ik hard moest lachen. Dat vonden ze leuk en vanaf dat moment noemden ze me sneeuwvlokje. Ze zeiden ook, ‘als je ooit problemen hebt laat het ons weten’.”
De bioscoopbezoekers moeten vooral blijven zitten als de aftiteling loopt? “Ja, dan volgen de bloopers. Er waren er nog veel meer en dat is grotendeels mijn schuld. Het is lastig om serieus te blijven met Leo Alkemade en ik kon mijn lachen vaak niet inhouden.”
Kun je wat over je rol vertellen? Leonie ter Braak: “Ik speel Laura van Kampen, de vrouw van Erik (Leo Alkemade, l.v.). Die heeft een slechte investering gedaan en al ons geld verloren. Daarom moeten we verhuizen van een grote villa naar een flatje. Terwijl Erik in de slachtofferrol kruipt, probeer ik de kar te trekken.”
Het klinkt als een soort omgekeerde ‘Flodder’. “Ja, maar het gaat vooral over familie en integreren. En dat er mensen voor je opkomen van wie je het niet verwacht. Soms zijn vriendschappen op succes en geld gestoeld. Wanneer dat wegvalt, vallen die vriendschappen ook weg.”
Heb jij zelf ook wel eens heel klein gewoond? “Ik heb veel antikraak gewoond, hopte van flatje naar flatje. Ik ben lang model geweest en woonde al op jonge leeftijd in het buitenland. In New York kon ik in Manhattan in een modellenappartement wonen, maar ik koos uit zuinigheid voor een flatje ergens diep in Brooklyn. Dat was best een gevaarlijke wijk waar de taxichauffeur niet wilde komen. De eerste ochtend liep ik naar de metro en een groep stoer uitziende jongens zei iets bijzonder onaardigs. Ik was zo overdonderd dat ik hard moest lachen. Dat vonden ze leuk en vanaf dat moment noemden ze me sneeuwvlokje. Ze zeiden ook, ‘als je ooit problemen hebt laat het ons weten’.”
De bioscoopbezoekers moeten vooral blijven zitten als de aftiteling loopt? “Ja, dan volgen de bloopers. Er waren er nog veel meer en dat is grotendeels mijn schuld. Het is lastig om serieus te blijven met Leo Alkemade en ik kon mijn lachen vaak niet inhouden.”