TrosKompas

TVK1651_10_11_09.jpg

Les saisons (2016)

3
Na eerdere natuurdocumentaires als ‘The travelling birds’ en ‘Oceans’ komt het filmduo Jacques Perrin en Jacques Cluzaud nu met ‘Les saisons’, dat zich richt op het leven in de Europese wouden van weleer.

De tijd dat een filmmaker met een camera en statief onder zijn arm een bos of woestijn in liep en ging zitten wachten tot er beesten langskwamen, is al lang voorbij. De BBC is voorloper op het gebied van allerlei moderne cameratechnieken om de natuur op z’n fraaist vast te leggen. Toch zit er in Frankrijk een eigenwijs clubje mensen dat er ook wat van kan. Acteur Jacques Perrin en filmprofessor Jacques Cluzaud kregen vijftien jaar geleden wereldwijd lof voor de prachtige natuurfilm ‘The travelling birds’, waarin ze op ongekende wijze allerlei vogels hadden weten te filmen, zoals ganzen die op 8.000 m hoogte tussen de Himalayatoppen in een storm belandden. Ook voor hun jongste productie ‘Les saisons’ worden bijzondere filmtechnieken gebruikt om precies in beeld te brengen wat ze voor ogen hadden. Zo ‘vliegt’ de camera op volle snelheid mee met een roedel wolven dat dwars door een bos achter een groep wilde paarden aanrent.

Eindeloze bossen
De filmmakers brengen met ‘Les saisons’ een ode aan het woud, en dan met name het woud dat zich vroeger over heel Europa uitstrekte. Toen het ijs zich aan het eind van de laatste ijstijd, zo’n 12.000 jaar geleden, grotendeels uit Europa terugtrok, was het hele continent al snel weer bedekt met eindeloze bossen. Daarin leefden talloze vogels, bevers, dassen, wisenten, paarden, beren, vossen en wolven. Voor deze film hebben de makers wel wat moeten zoeken om bossen te vinden waar zulke dieren nog te vinden zijn, want veel Europees bos is de afgelopen eeuwen gekapt. Uiteindelijk is er gefilmd in Frankrijk, Polen en Scandinavië en ook bij de Oostvaardersplassen werden nog scènes opgenomen.

Indrukwekkend zijn de vechtende beren, een jagende lynx en springende eendenkuikentjes. Een minpuntje van de film is de confrontatie van de natuur met ‘oermensen’ die het woud binnendringen. Die is kunstmatig en komt daardoor erg geforceerd over. De boodschap van de verdwijnende natuur was zonder die beelden ook wel duidelijk.