Venus in fur (2014)
De tachtigjarige Roman Polanski lijkt klaar met de grote projecten. Na het kleinschalige 'Carnage' komt hij nu opnieuw met een verfilming van een toneelstuk. Ditmaal met slechts twee acteurs, onder wie zijn eigen vrouw.
Toneelregisseur Thomas (Mathieu Amalric) staat in een klein theatertje in Parijs zijn spullen bij elkaar te zoeken, na een lange dag vergeefs audities te hebben afgenomen voor zijn nieuwe stuk 'Venus in fur'. Thomas vertelt net tegen zijn vrouw aan de telefoon dat de juiste actrice voor deze rol er helaas niet bij zat. Op dat moment komt de verregende, chaotisch ogende Vanda (Emmanuelle Seigner) binnen, gekleed in een leren minirokje en met een hondenriem om haar nek. Ze is te laat, maar ze staat er op toch nog auditie te mogen doen. Thomas raakt geïrriteerd door de onbeschaamdheid van de volkse, ordinaire vrouw en ziet er weinig heil in, maar voordat hij het kan tegenhouden, heeft zij zich al omgekleed. Wanneer dan blijkt dat ze het script goed kent, stemt hij toe. Vanda weet Thomas zelfs zover te krijgen dat hij haar tegenspel geeft. Langzaam maar zeker ontstaat er een spel van aantrekken en afstoten, van erotiek, verleiding en macht, slechts onderbroken door telefoontjes van Thomas' ongeduldige vrouw.
Subliem machtsspel
Popliefhebbers zijn wellicht bekend met het lied 'Venus in furs' van Velvet Underground. Dat is gebaseerd op het gelijknamige verhaal uit 1870 van de negentiende-eeuwse schrijver Leopold von Sacher-Masoch, de man naar wie het masochisme is genoemd. Toneelschrijver David Ives bewerkte dat verhaal tot een toneelstuk en dat vormt nu weer de bron voor Polanski's Franstalige film 'La Vénus ? la fourrure', dat hier wordt uitgebracht als 'Venus in fur'. Polanski speelt hier een subliem spel met diverse betekenislagen. Zo lopen in deze film de werkelijkheden uit het toneelstuk, uit de auditie en uit de realiteit door elkaar. Het machtsspel tussen man en vrouw, en de omkering van de macht, krijgen een extra laag door Polanski's verleden met vrouwen, zoals het zedenschandaal waarbij hij betrokken was. Acteur Amalric lijkt hier sprekend op de Polanski van veertig jaar geleden en Polanski's eigen vrouw, de 47-jarige actrice Emmanuelle Seigner, gaat het spel om de macht met verve aan. Dit is een klein, fijn en subtiel verhaal, maar vast niet ieders 'cup of fur'.
Toneelregisseur Thomas (Mathieu Amalric) staat in een klein theatertje in Parijs zijn spullen bij elkaar te zoeken, na een lange dag vergeefs audities te hebben afgenomen voor zijn nieuwe stuk 'Venus in fur'. Thomas vertelt net tegen zijn vrouw aan de telefoon dat de juiste actrice voor deze rol er helaas niet bij zat. Op dat moment komt de verregende, chaotisch ogende Vanda (Emmanuelle Seigner) binnen, gekleed in een leren minirokje en met een hondenriem om haar nek. Ze is te laat, maar ze staat er op toch nog auditie te mogen doen. Thomas raakt geïrriteerd door de onbeschaamdheid van de volkse, ordinaire vrouw en ziet er weinig heil in, maar voordat hij het kan tegenhouden, heeft zij zich al omgekleed. Wanneer dan blijkt dat ze het script goed kent, stemt hij toe. Vanda weet Thomas zelfs zover te krijgen dat hij haar tegenspel geeft. Langzaam maar zeker ontstaat er een spel van aantrekken en afstoten, van erotiek, verleiding en macht, slechts onderbroken door telefoontjes van Thomas' ongeduldige vrouw.
Subliem machtsspel
Popliefhebbers zijn wellicht bekend met het lied 'Venus in furs' van Velvet Underground. Dat is gebaseerd op het gelijknamige verhaal uit 1870 van de negentiende-eeuwse schrijver Leopold von Sacher-Masoch, de man naar wie het masochisme is genoemd. Toneelschrijver David Ives bewerkte dat verhaal tot een toneelstuk en dat vormt nu weer de bron voor Polanski's Franstalige film 'La Vénus ? la fourrure', dat hier wordt uitgebracht als 'Venus in fur'. Polanski speelt hier een subliem spel met diverse betekenislagen. Zo lopen in deze film de werkelijkheden uit het toneelstuk, uit de auditie en uit de realiteit door elkaar. Het machtsspel tussen man en vrouw, en de omkering van de macht, krijgen een extra laag door Polanski's verleden met vrouwen, zoals het zedenschandaal waarbij hij betrokken was. Acteur Amalric lijkt hier sprekend op de Polanski van veertig jaar geleden en Polanski's eigen vrouw, de 47-jarige actrice Emmanuelle Seigner, gaat het spel om de macht met verve aan. Dit is een klein, fijn en subtiel verhaal, maar vast niet ieders 'cup of fur'.