De boshond

Wandel je ergens in Zuid-Amerika in het bos of over de cerrado en ruikt het ineens naar azijn? Grote kans dat je je in het territorium van een roedel boshonden bevindt!

Veel communicatie tussen boshonden speelt zich in geuren af. De geur die uit hun urine walmt doet nog het meest aan azijn denken, vandaar hun bijnaam ‘vinegar dogs’. Ze markeren hun omgeving ermee. Boshondmannetjes trekken, net als je hond thuis, een poot op om te plassen. De vrouwtjes klimmen achteruit tegen een boomstam op en plassen in een handstand. Behalve met geuren communiceren boshonden directer met elkaar met geluiden. Logisch, want in schemerige, bosachtige omgevingen zijn geuren en geluiden een veel betere manier om je kenbaar te maken aan soortgenoten dan uiterlijk vertoon. Daar zie je simpelweg niet veel van!

Helpers
Boshonden zijn sociale roofdieren. Ze leven het hele jaar door in groepjes van ruim tien dieren. Aan het hoofd van de groep staat het alfapaar. Zij zijn de enige die jongen mogen krijgen. Dat gaat zelfs zo ver, dat de hormonen die het alfavrouwtje verspreidt, ervoor zorgen dat de overige vrouwtjes in de groep niet loops - en dus niet zwanger - kunnen worden. De overige groeps- leden hangen er echter niet voor jandoedel bij. Zij helpen bij de opvoeding van de pups, die maandenlange zorg nodig hebben. Leven in een groep betekent ook dat bos- honden grotere prooien aankunnen, dan wanneer ze in hun eentje zouden jagen. Nu jagen ze ook wel alleen; ze vangen dan bijvoorbeeld kleine knaagdieren en vogels die op de grond broeden. Maar samen kunnen ze ook een capibara overmeesteren - het grootste knaagdier ter wereld. Zelfs in het water zijn capibara’s niet veilig, want boshonden hebben zwemvliezen tussen hun tenen en zo kunnen ze hun prooi tot in het water achtervolgen!