Blauwvintrekkervis

Je hebt van die vissen die niet van je wegzwemmen, maar die juist naar je toe komen. Vissen waar je beter een beetje afstand van kunt houden.

Een blauwvintrekkervis kwam kwam ik eens tegen in de Rode Zee. Zeker van dichtbij is de allergrootste van de familie trekkervissen imposant met zijn grootte van 75 centimeter. En check die tanden. Trekkervissen gebruiken ze om koraal af te schrapen en harde pantsers van krabben en schelpen van weekdieren te doorboren. Maar ook om indringers mee te bijten. Of dat nu een andere vis of een mens is... En een beet van die tanden, dat is geen pretje, een blauwvintrekkervis kan er je arm of been mee doorboren en de wond kan pijnlijk gaan ontsteken! Vooral in het broedseizoen zijn de vissen fel. Ze hebben het hele gebied in de buurt van hun nest geclaimd. En dat is niet zomaar een stuk zeebodem; vanaf het nest loopt de begrenzing in een steeds wijder wordende trechter omhoog. Wat je dus als snorkelaar beter niet kunt doen, ook al is dat instinctief, is recht omhoog wegzwemmen bij een aanvaring met een van deze jongens. Dan maak je het namelijk alleen maar erger, want je hangt nog steeds boven zijn nest. Het is beter om je horizontaal te verplaatsen. Hopelijk niet in het territorium van de buurman...

Revolver

Alle vissen in de trekkervisfamilie hebben een paar harde, stekelige vinstralen in hun eerste rugvin. Alsjonge of kleine trekkervissen zich in spleten in een koraalrif verstoppen voor vijanden steken ze de voorste stekel recht omhoog. De basis van de stekel erachter valt in een groef in de voorste stekel en zet deze vast. De vissen
verankeren zich zo muurvast in de rots. Als de kust veilig is, drukken ze de tweede stekel in en alleen dan pas schiet de voorste stekel los. Een beetje zoals het overhalen van een trekker van een revolver, vandaar: trekkervis!