Sambar

Er zijn tientallen soorten herten, verspreid over de hele wereld. Een van de grootste Zuidoost-Aziatische herten, die ik in Nepal zag, is de sambar.

Er zijn tientallen soorten herten, verspreid over de hele wereld. Een van de grootste Zuidoost-Aziatische herten, die ik in Nepal zag, is de sambar.ambars zijn soms te zien langs bosranden, waar ze van jonge grasscheuten komen grazen. Ze eten ook kruiden, bladeren van struiken en vruchten van meer dan honderd soorten planten. In hun omgeving staat dus altijd wel iets wat ze lekker vinden. Met al die planten komen ook een hoop gifstoffen mee. Daarom wandelen sambars vaak naar zoutpannen om aarde op te likken. De gifstoffen binden aan de aardedeeltjes en worden zo uitgepoept zonder de herten te schaden. Door aarde te eten krijgen sambars ook de brood-nodige mineralen binnen, belangrijk onder andere voor hun botten. Vooral mannetjes, die extra energie steken in het groeien van een nieuw gewei - ook bot - bezoeken geregeld deze ‘salt licks’. Eens in de zoveel tijd valt een oud gewei af en begint er een nieuw, groter gewei te groeien. Hoe ouder en gezonder de bok, hoe groter en mooier het gewei!

Zeikerds

Mannetjessambars zijn een lust voor het oog met die prachtige hoofdtooien. Een lust voor de neus zijn ze alleen niet, vooral niet in het paarseizoen. Ze ruiken dan namelijk naar urine. Ze plassen op de grond, vormen zo een modderpoeltje en gaan daar lekker in badderen. Ze mengen de urine met geuren uit hun vele geurklieren, zoals die vlak bij hun ogen. Het parfum verspreiden ze door langs bomen te schurken. Die vochtige, rommelige vacht met aangekoekte modder ziet er nou niet echt klasse uit, maar voor sambars werkt het aardig. Zo, gewapend met hun eigen geurparfum, stappen ze af op elke dame die hun gebied in loopt. En dat kunnen er wel een stuk of acht zijn. Ze kunnen allemaal op veel aandacht rekenen!