Bijeneters

Ik ben in Mozambique en rijd door Gorongosa National Park. Op een tak zie ik een vogel met de vlammende kleuren van de ondergaande zon. Wat gaaf, een bijeneter!

Niet één bijeneter zelfs, er zitten er heel veel, aan het gekwetter te horen. De zuidelijke karmijnrode bijeneter is een van de maar liefst zeven soorten die je in dit gebied kunt tegenkomen. Bijeneters leven in grote groepen. Daarbinnen zijn paartjes monogaam. De vogels zoeken ’s avonds een boom uit om met z’n allen in te overnachten. Overdag verspreiden ze zich over het landschap. Als er ergens een bosbrand woedt, zijn bijeneters er als de kippen bij om vluchtende insecten te vangen. Ze blijven ook dicht in de buurt van grotere dieren om aan hun eigen kostje te komen. Jonge bijeneters leren het jagen door het van hun ouders en andere familieleden af te kijken.

Bij-na

Bijeneters zijn actieve jagers. Zelfs wanneer ze op een tak zitten, in afwachting van een prooi, zitten ze zelden langer dan een moment stil. Ze zijn heel leuk om naar te kijken - en het is nog beter om ze te zien jagen! Deze luchtacrobaten vangen al hun prooien in vlucht. Ze maken snelle bochten en duikvluchten om zelfs de behendigste insecten de baas te zijn. Bijeneters eten inderdaad bijen, maar zuidelijke karmijnrode bijeneters eten vaker kevers of sprinkhanen. Heel af en toe een libel. Bijen en wespen zitten daar ergens tussenin. Wat ze met die angel doen? Daar weten bijeneters wel raad mee. Ze grijpen een bij in het midden van het lijfje vast en keren terug naar hun uitkijkpost. Daar vegen ze hun prooi een paar keer zorgvuldig langs een tak. Ze zien goed wat de achterkant van de bij is - waar de angel zit - en die vegen ze eraf, samen met het gifzakje. Daarna peuzelen ze ’m lekker op. Wat een gave vogels!