Steenbok

Ik ben in Namibië en loop over de savanne. Na een tijdje zoeken zie ik iets bewegen in de bosjes, voorzichtig kruip ik dichterbij. Dan zie ik het: een steenbok!

De steenbok is een van de kleinste antilopen ter wereld. Het hoort bij de dwergantilopen en wordt niet groter dan een flinke huiskat. Het exemplaar waar ik nu naar zit te kijken is overduidelijk een mannetje, want alleen
die hebben hoorns. Deze vlijmscherpe, naar boven gerichte hoorns gebruiken ze om zich te verdedigen tegen roofdieren en andere mannetjes. Steenbokken hebben een puntige snuit. Ze komen met hun smalle bek gemakkelijk tussen de eventuele doorns van struiken en boompjes om van de jonge blaadjes, bloemen en vruchten te snoepen, zonder bang te zijn voor snijwonden. Wat me verder opvalt zijn de enorme oren, die fungeren als schotelantennes en zelfs de kleinste geluidjes oppikken. Logisch, want als je zo groot bent als een steenbok ben je al snel een maaltijd voor een van de vele roofdieren hier in Namibië.

LAT-relatie
Zijn eerste verdwijntechniek is zich verstoppen in struikgewas en doodstil blijven liggen. Komt een roofdier nog dichterbij, dan schiet de steenbok ineens met hoge snelheid uit zijn schuilplaats vandaan en rent zigzaggend een stuk verder, op zoek naar een volgende schuilplaats. Hij zoekt dan bijvoorbeeld een oud aardvarkenhol. Maar bovenal is het belangrijk dat steenbokken altijd goed opletten en alert zijn. Ik kijk om me heen, maar dit mannetje staat hier alleen. Steenbokken zijn geen groepsdieren, zoals veel andere antilopensoorten. Ze leven alleen of in paartjes. Deze kerel is zijn droomvrouw waarschijnlijk nog niet tegengekomen. Maar zelfs paartjes hebben grotendeels een latrelatie. Ze rusten alleen, eten alleen, wandelen alleen rond en komen uitsluitend naar elkaar toe wanneer het vrouwtje in oestrus raakt en het tijd wordt om te paren. Maar de afstand maakt de liefde blijkbaar groter, want een paartje blijft levenslang bij elkaar. Hoe romantisch!