De koraalduivel

Ik ben aan het duiken rond Komodo-eiland, in Indonesië. Wat een prachtig onderwaterleven! Bij een koraalrif kom ik een schitterend gekleurd en goed verstopt visje tegen; de koraalduivel!

Een duiveltje met zebrastrepen: deze giftige vis is de schrik van elk rif. Maar de koraalduivel ziet er wel prachtig uit. De contrastrijke streping waarschuwt overduidelijk: raak mij niet aan, ik ben gevaarlijk! En dat is niet gelogen. Het gif zit vooral verborgen in de rij naaldvormige rugvinnen.  Elke stekel is verbonden met een klein gifkliertje, waar je dus beter af kunt blijven. Waar slangen hun gif vooral gebruiken om prooien te vangen, dient het gif van koraalduivels puur en alleen ter verdediging tegen roofdieren. Als een mens per ongeluk op een koraalduivel stapt, is dat dan ook extreem pijnlijk, maar meestal niet dodelijk.

Prooi insluiten
Bij het jagen vertrouwen koraalduivels op hun camouflage tegen het kleurige koraal en hun bliksemsnelle reflexen. Als ze een visje in het vizier hebben, vangen ze dat door het in een hoekje te drijven met behulp van hun wijd uitwaaierende borstvinnen. Ze sluiten de prooi dus gewoon in, die kan geen kant meer op! En dan grijpen ze hem en slikken hem door. Koraalduivels hebben een enorme eetlust; voor een enkele maaltijd drukken ze zo tien of twaalf visjes en garnalen achterover. De jonge, onervaren koraalduiveltjes hebben nog een ander trucje achter de hand. Die lokken de visjes naar zich toe met behulp van een soort huidknobbeltjes bij hun bek. Dit lokaas werkt op zich vrij goed, maar die methode duurt langer dan het insluiten van prooien met hun lange vinnen. Naarmate ze daar meer bedreven in raken, maken ze minder gebruik van het nepaas, en op het laatst jagen ze alleen nog actief.

Beeld: © Getty Images