Klauwkikker

Ik ben op Mount Gorongosa in Mozambique, in een prachtig regenwoud. Ik loop ’s avonds met mijn hoofdlampje rond bij een waterval als ik ineens iets in het water zie zwemmen...

Een Afrikaanse klauwkikker!
De reden dat dit beestje een klauwkikker wordt genoemd, is dat hij aan de achterste drie tenen kleine nageltjes of klauwtjes heeft. Klauwkikkers zijn een geval apart binnen de kikkerwereld. De meeste kikkers kunnen natuurlijk springen. Ze huppelen vrolijk over het land, van poeltje naar poeltje, op zoek naar voedsel of een geschikte partner. Klauwkikkers kunnen echter niet springen, waardoor je ze alleen in het water vindt. Hier zijn ze dan ook volledig op aangepast. Ze hebben een enigszins afgeplat lijf met een kleine kop en de neusgaten en ogen zitten hoog bovenop de kop. Zo kunnen ze bijna onzichtbaar aan het wateroppervlak liggen en toch de boel nog scherp in de gaten houden.

Andere kleur
Rondspieden doet de klauwkikker om twee redenen. Allereerst om te kijken of er ergens een lekkere prooi in het water valt, zoals een smakelijke krekel, sprinkhaan of vlieg. Ten tweede houden ze hun omgeving goed in de gaten om te checken of geen roofdieren in de buurt zijn, zoals slangen, varanen of roofvogels. De klauwkikker is in principe een makkelijk maaltje: hij is niet giftig en kan amper bijten, dus zich verdedigen kan hij niet echt goed. Het is daarom erg belangrijk dat roofdieren hem niet zien. Daar doet-ie dan ook zijn uiterste best voor. De kleur en tekening die klauwkikkers hebben, vallen goed weg tegen de bodem van de poelen waarin ze leven, waardoor ze bijna onzichtbaar zijn voor hun vijanden. De klauwkikker kan zelfs iets van kleur veranderen. Hij kan lichter of donkerder worden, zodat hij nog beter opgaat in de omgeving.
Wat een geweldige kikker!

Beeld: © Getty Images