TrosKompas

sam_03.jpg

Samson & Delilah (2010)

4
Na het bombastische avonturenepos 'Australia' (2008) biedt 'Samson & Delilah' een geheel andere kijk op het continent. Een hedendaags liefdesverhaal door de ogen van Aboriginals. Samson (Rowan McNamara) is een Aboriginal in een kleine gemeenschap in Centraal-Australië. Elke ochtend snuift de tiener zodra hij wakker wordt eerst een paar flinke teugen benzine op, om vervolgens de muziek van het voor zijn deur repeterende bandje van zijn broers te ontvluchten en elders verder te snuiven. Samsons leeftijdgenote Delilah woont vlakbij en zorgt voor haar oude, zieke grootmoeder Nana. Samen met Nana maakt ze schilderijen die ze voor een prikkie verkopen aan een handelaar in de stad, die deze Aboriginal-kunst voor grof geld doorverkoopt aan toeristen. Wanneer Nana op een dag overlijdt, snijdt Delilah als teken van rouw haar haren af. De immer zwijgzame Samson en Delilah nemen dan ongevraagd de dorpsauto mee en rijden naar het nabijgelegen Alice Springs. Daar blijkt het leven zonder geld nog niet zo eenvoudig te zijn en ze belanden onder een brug, bij de wat oudere, alcoholische zwerver Gonzo (Scott Thornton). In totale apathie zitten ze onder het viaduct, in afwachting van het naderende onheil...Onervaren hoofdrolspelersDe Aboriginal-filmmaker Thornton heeft reeds enkele korte films op zijn naam staan, maar met 'Samson & Delilah' (winnaar Gouden Camera in Cannes, Oscar-inzending van Australië) zet hij zichzelf en zijn film wereldwijd stevig op de kaart. Voor de hoofdrollen koos hij onervaren tieners, voor de rol van zwerver Gonzo castte hij zijn broer Scott, die eerst naar een afkickkliniek moest om vervolgens zichzelf als alcoholist te spelen. Net als het gelauwerde 'Rabbit-proof fence' van Phillip Noyce uit 2002 toont deze film bepaalde aspecten van de problematiek waar Aboriginals mee kampen. In dit geval: alcoholisme, werkloosheid, apathie en uitbuiting. Samson en Delilah moeten eerst veel ellende doorstaan voor de twee toenadering tot elkaar vinden. De opeenstapeling van tragedie kan, in combinatie met het gebrek aan dialoog, kijkers afschrikken, maar de volhouders worden beloond met een prachtig, dramatisch liefdesverhaal. In Australië geprezen als eyeopener voor de blanke bevolking.