Unclenching the fists (2022)

Dit familiedrama draait om een jonge vrouw die probeert los te komen van haar verstikkende omgeving. Haar vader, broer en wanna-be vriend zetten haar ieder onder grote druk.

Films uit Rusland zijn vaak genoeg in ons land te zien, maar een film uit de Russische republiek Noord- Ossetië is toch een zeldzaamheid. Het gebied, met Vladikavkaz als hoofdstad, ligt in de Kaukasus naast Tsjetsjenië en Ingoesjetië. In een provinciestadje woont Ada (Milana Aguzarova) met haar dominante vader (Alik Karaev) en haar aanhankelijke jongere broer Dakko (Khetag Bibilov). Ada werkt in een snoepwinkeltje, waar ze geregeld wordt bezocht door haar overenthousiaste aanbidderTamik (Arsen Khetagurov). Haar vader verbiedt Ada echter alles waar ze plezier aan zou kunnen beleven, dus toenadering tot dezeTamik is geen optie. Dan staat op een dag haar oudste broer Akim (Soslan Khugaev) op de stoep, nadat hij eerder het huis en de stad had verlaten.

Strakke teugels
De komst van Akim geeft Ada hoop dat ze aan haar benauwde leven kan ontsnappen. Kan hij haar niet meenemen naar de grote stad? Alsof haar vader die gedachte aanvoelt trekt hij de teugels nog wat strakker aan. Haar paspoort is Ada al afgepakt en ook de enige huissleutel staat pa niet zomaar af. Regisseur Kira Kovalenko volgt Ada constant met de camera en legt genadeloos de verstik- kende familieverhoudingen en haar wanhoop vast. Het is een wonder dat Ada ogenschijnlijk nog functioneert, maar wellicht is de apathie inmiddels gaan wennen. De titel (de vuisten losmaken) slaat uiteraard op Ada’s poging aan de klauwen van haar vader te ontkomen, maar wordt ook nog zeer letterlijk in beeld gebracht. Het is een ontroerend verhaal, dat zonder echt groot drama toch enigszins kabbelend verloopt.