TrosKompas

1148153.jpg

The princess (2022)

Regisseur Ed Perkins was zelf elf jaar tijdens het overlijden van prinses Diana en heeft de documentaire samengesteld als een grote legpuzzel die uit allemaal fragmenten van talkshows, interviews, nieuwsberichten en home-video’s van gewone mensen bestaat. In die laatste categorie valt bijvoorbeeld een kaartspelletje van vier jongens die ondertussen het nieuws rond de crash van Diana in een Parijse tunnel volgen. Een van de vroegste beelden is die van een blozende Diana die een achteruitlopende cameraman waarschuwt voor een lantaarnpaal. De media bleef een enorme factor voor, tijdens en na haar huwelijk met prins Charles. Paparazzi belagen haar vanaf enorme afstanden met telelenzen of duwen de camera juist bijna in haar gezicht. Langzaam zien we de donkere wolken samentrekken. In een van de eerste interviews noemt Charles haar nog dartel en vol levenslust, maar later komen er verhalen naar boven over zelfverminking en eetstoornissen. Sommige uitspraken blijken later profetisch zoals Charles die zegt dat je gek wordt als je niet om leert gaan met de media. De vele nieuwsbeelden geven de contouren van het levensverhaal aan; daarbinnen kleuren de particuliere meningen van gemiddelde Britten haar leven in. De een ziet haar als een mediaverslaafd monster, de ander is bang dat ze het koningshuis bedreigt, een derde looft haar eerlijkheid en wijst naar Charles als schuldige en een vierde denkt dat het koningshuis jaloers was omdat Lady Di alle aandacht naar zich toe trok. Deze opzet werkt heel goed en leidt tot een verrassend veelzijdige documentaire.