Fall (2022)

In ‘Fall’ zitten twee vriendinnen vast op een zeshonderd meter hoge toren. Niets doen betekent een zekere dood, dus ze moeten levensgevaarlijke risico’s nemen.

Voor haar YouTube-kanaal wil Hunter (Virginia Gardner) samen met haar vriendin Becky (Grace Caroline Currey) een stunt uithalen. Het plan: een honder­­- den meters hoge ijzeren radio­toren in een afgelegen gebied beklimmen, die niet meer wordt gebruikt. Als de vrouwen bijna boven zijn, breekt de verroeste ladder af en kunnen ze zich ternauwernood in veiligheid brengen op een piepklein plateautje. Nou ja, veilig... Niemand weet dat ze daar zijn en de verschroeiende hitte, het gebrek aan water en nul bereik op hun telefoon stelt ze voor extreme uitdagingen.

Naar beneden!
‘Fall’ is het spannendst tijdens de klim omhoog. Omineuze tekenen als loszittende bouten, doorgeroeste laddersporten en het piepen en kraken van de verwaarloosde oude toren bezorgen de kijker zweethanden. Je zou naar het scherm willen roepen: ‘Stop, ga naar beneden, nu!’ Maar de dames klimmen uiteraard door, tot ze onherroepelijk vast komen te zitten. Daarna volgen inventieve pogingen van Hunter en Becky om contact te leggen met de buitenwereld, en proberen ze elkaar met de moed der wanhoop moed in te spreken.

Minpunt
Het minpunt van de film: de actrices. Ze weten hun beproeving niet goed op de kijker over te brengen. Als ze huilen of schreeuwen, irriteert het meer dan dat het com­passie of medeleven oproept. Gelukkig maakt de hoogte wel veel indruk. Met duizeling­wekkende camerashots wordt goed duidelijk hoe bizar ver Hunter en Becky van de veilige grond zitten. Je krijgt het benauwd van een losjes vastgehouden smartphone of een tas die net iets te dicht bij de rand van het plateau ligt. De peilloze diepte die aan die voorwerpen én aan de meiden trekt, is bijna voelbaar.