TrosKompas

_methode_times_prod_web_bin_ba57be48-2b3c-11ec-a54.jpeg

Belfast (2022)

4
Een feelgoodfilm tegen de achtergrond van de Ierse ‘troubles’ in 1969? Het kan, bewijst het prachtige en ontroerende ‘Belfast’.

Wie Kenneth Branagh ziet en hoort verwacht dat hij een keurige, ietwat stijve Engelsman is. Maar de wieg van deze acteur/regisseur/scenarist stond in het Noord- Ierse Belfast, en de gelijknamige film is op zijn jeugd ge- baseerd. Branagh – toevallig ook de regisseur van het hier- naast besproken ‘Death on the Nile’ – werd in 1960 geboren en vertrok negen jaar later uit Noord-Ierland naar Engeland, vanwege ‘The Troubles’: de gewelddadige conflicten tussen protestanten en katholieken. ‘Belfast’ speelt zich af in dat cruciale laatste jaar, 1969. Wie een grimmig drama verwacht komt echter bedrogen uit. ‘Belfast’ is een warme film over vriendschap en familie. Hoewel Branagh ons wel op scherp zet in de openingsscène. Een vrolijke volksbuurt, waar kin- deren buiten spelen en de bu- ren tevreden op hun stoepje met elkaar praten, wordt op- eens opgeschrikt door een menigte protestante relschoppers van buitenaf, die stenen gooien door de ramen van de katholieke gezinnen. Hun bood- schap: rot op uit ‘onze’ buurt. Als de stofwolken zijn opgetrokken en de vandalen zijn verdwenen gebeurt er iets moois: katholieke en protestantse buren vegen samen de rotzooi op en zetten nieuw glas in de sponningen. Ze kennen elkaar sinds mensheugenis, en zijn niet bezig met elkaars geloof. Maar als kijker weet je wel wat er op de achtergrond broeit, en dat de vreedzame straat zo weer kan veranderen in een oorlogsgebied.

Liefdevolle basis
In die omstandigheden maken we kennis met de negenjarige Buddy (Jude Hill, l.o.). Hij schrikt af en toe van het ge- weld, maar buigzaam als kin- deren zijn, is Buddy al snel weer bezig met belangrijker zaken: voetballen met vriendjes en de aandacht trekken van dat leuke klasgenootje. Buddy heeft een solide, liefdevolle basis waar hij altijd op kan terugvallen: zijn ouders én grootouders, die even verderop wonen. Er is altijd een aai over de bol, al leest moeder (Caitriona Balfe) Buddy ook flink de les als hij ondeugend is geweest. Voor Buddy is Belfast de hele wereld, die lijkt in te storten als zijn ouders opperen om te verhuizen. Hoewel ze protestant zijn en dus niet het doelwit van fanatici, staat vader (Jamie Dornan, l.) vanwege zijn steun aan katholieke buurtgenoten in een kwaad daglicht bij de protestantse ophitsers.

Dé ontdekking
‘Belfast’ is gefilmd in zwart-wit. Vaak komt dit bij films afstandelijk over. Maar bij ‘Belfast’ ge- ven de personages kleur aan de film, waardoor de letterlijke kleurloosheid niet meer opvalt, bijzonder genoeg. En naast heerlijk spel van de volwassen acteurs (onder wie ook Ciarán Hinds, 2de v.l., en Judi Dench, r.) is het vooral genieten van de ontdekking Jude Hill. Hij pakt de kijker direct in met zijn naturelle spel en onschuldige, lieve voorkomen. Buddy is gek op westernfilms, maar had niet verwacht er zelf in een terecht te komen. Met zijn vader als heldhaftige sheriff, een valse buurman als schurk en de straat als de prairie.