TrosKompas

Mademoiselle2.jpg

Mademoiselle de Joncquières (2019)

3
Dit Franse kostuumdrama vol liefde, verraad en wraak, naar een verhaal van de achttiende-eeuwse schrijver Denis Diderot, doet denken aan de malicieuze liefdesintriges uit ‘Les liaisons dangereuses’.

In de achttiende eeuw trok het Verlichtingsdenken door Europa. Daarin werd de mens en de rede vooropgesteld, als reactie op de tot dan toe heersende religieuze dogma’s. De Franse schrijver en filosoof Denis Diderot was een representant van dit moderne denken, en hij verwerkte zijn ideeën in zijn werk. Zo stond hij rond 1750 aan de basis van de allereerste encyclopedie. Tegen het eind van die eeuw verscheen zijn roman ‘Jacques le fataliste et son maître’. Daarin staat het verhaal rond Madame de la Pommeraye, dat in 1945 al eens werd verfilmd door Robert Bresson en nu vrijelijk bewerkt opnieuw naar het witte doek wordt gebracht door filmmaker Emmanuel Mouret. Hoewel Madame de la Pommeraye (Cécile de France) de spil in het verhaal is, verwijst de titel naar een bescheiden maar beeldschone jongedame (Alice Isaaz), die een werktuig vormt in de wraakzuchtige plannen van Pommeraye.

Zestienjarige dochter
Rokkenjager markies des Arcis (Édouard Baer) logeert al geruime tijd op het landgoed van zijn goede vriendin madame de la Pommeraye. Aan zijn lange lijst van romantische veroveringen zou hij dolgraag de naam van zijn gastvrouw toevoegen, maar deze rijke weduwe kent zijn reputatie en houdt de boot af. Uiteindelijk laat ze zich toch verleiden door deze charmeur, en de liefde tussen beiden lijkt oprecht. Maar na verloop van tijd verliest Arcis zijn interesse in haar. Pommeraye is intens verdrietig en woedend, en heeft een plan om zich te wreken. Daarvoor schakelt ze de verarmde madame de Joncquières in, die een buitengewoon knappe zestienjarige dochter heeft. Mouret geeft in zijn film, met vier vrouwelijke hoofd-rollen, een feministische draai aan dit tijdvak. De film kent, naar goede Franse traditie, veel dialogen. Prima kijkvoer, al is Édouard Baer te braaf voor zijn rol en is het eind wat te voorspelbaar.