TrosKompas

amy-klein.png

Amy (2015)

4
Oscarwinnaar 'Amy' begint meteen sterk met een homevideofilmpje van tienermeisjes die 'Happy birthday' zingen en waartussen we direct de toen al doorleefde stem van Amy Winehouse herkennen. Regisseur Asif Kapadia ('Senna') laat de beelden spreken. Er zijn geen pratende hoofden in beeld, alles wordt gevuld met foto's en filmpjes van overal en nergens terwijl we de commentaren van betrokkenen op de achtergrond horen. 'Amy' schetst een triest beeld van een meisje dat door de scheiding van haar ouders al snel naar de drugs en antidepressiva greep en een eetstoornis ontwikkelde. Ze ging al vroeg het huis uit, maar werd vervolgens niet gelukkiger. Ook toen de grote muzikale successen met nummer 1-hits en ereprijzen kwamen, bleef ze haar toevlucht nemen tot drank en drugs om de druk te ontvluchten. Druk die de kijker ook voelt door het eindeloze gejaag van paparazzi, het constante geflits van fotocamera’s en opdringerige fans. Een triest portret van een grootse zangeres.