Groene wevermieren

Ik ben in Darwin, Noord-Australië. Als ik langs een boompje loop, zie ik groene speldenknopjes over de takken bewegen: groene wevermieren.

Deze mieren zijn te herkennen aan hun geelgroene kop en borststuk en een schitterend limoengroen achterlijf. En mieren zijn natuurlijk insecten; ze zijn nauw verwant aan bijen en wespen. Er bestaan meer dan tienduizend soorten mieren op de wereld, en de ene soort is nog gaver dan de andere. Groene wevermieren behoren wat mij betreft wel tot de top.

Als je deze mieren in het wild wilt vinden, moet je op zoek naar bijzonder gevouwen bladeren in de bomen, dat doen deze mieren namelijk zelf. Dit zijn hun ballonvormige nesten. Kolonies van wevermieren bestaan niet uit één zo’n ballonnest, ze hebben er diverse, verdeeld over meer bomen. Al die nesten samen kunnen tot een half miljoen bewoners dragen – ongeveer het gewicht van een huiskat. Alles in de buurt van deze nesten hoort bij het territorium.

Teamwork
Indringers krijgen te maken met een zwerm boze mieren – wij dus ook, als we bijvoorbeeld ergens even stilstaan. Hun agressieve ‘pose’ is met hun kaken opengesperd en hun achterlijf omhoog. Zo laten ze zien dat ze gewapend zijn. Groene wevermieren kunnen niet steken, maar wel gemeen bijten, en ook bijtend mierenzuur uit hun achterlijf spuiten. Ze zijn agressief, altijd klaar om hun nesten te verdedigen en dat doen ze met z’n allen.

Groene wevermieren zijn vleeseters; ze jagen met vele tegelijk op insecten en ongewervelden die ze tegenkomen op de bodem. In hun eentje zouden ze niets beginnen tegen diertjes die groter zijn dan zij – en dat zijn er heel veel – maar zij zijn met zo veel, dat het makkelijk lukt. Wevermieren overmeesteren zelfs schorpioenen! De buit wordt naar het nest gedragen en er worden stukjes afgerukt om aan de larven te voeren. Er zijn niet veel dieren die zo goed weten wat teamwork is!