Gejaagd door de wind

Het is inmiddels tachtig jaar geleden dat de filmklassieker ‘Gone with the wind’ in 1939 in Amerika in première ging, de verfilming van het gelijknamige boek van Margaret Mitchell.

Dit peperdure romantische drama gaat over een haat-liefdeverhouding tussen de bloedmooie, manipulatieve Scarlett O’Hara (Vivien Leigh) en de sluwe Rhett Butler (Clark Gable). Het verhaal speelt zich af rond de katoenplantages van de zuidelijke staat Georgia ten tijde van de Amerikaanse burgeroorlog rond 1860. Wanneer de familie O’Hara alles kwijtraakt, zet de geruïneerde Scarlett alles op alles om haar oude status weer terug te krijgen. Hoewel ze smacht naar een andere, getrouwde man, trouwt ze uiteindelijk met Rhett. Pas nadat deze stormachtige romance op de klippen loopt, beseft Scarlett te laat dat ze van Rhett houdt.

“Heus, liefste, het kan me niets schelen”
De vier uur durende film won in 1940 acht Oscars, waarvan een voor actrice Hattie McDaniel, die dienstmeid Mammy speelde. Zij was de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die een Oscar won. Tijdens de uitreiking mocht ze overigens niet bij de blanke cast zitten vanwege de toen heersende rassenscheiding. De film was een van de eerste Hollywoodproducties waarin gebruikgemaakt werd van het Technicolor-proces, een mijlpaal in de geschiedenis van de kleurenfilm.

Rhetts zin ‘Frankly, my dear, I don’t give a damn’ werd in 2005 door het Amerikaanse Film Instituut uitgeroepen tot de beroemdste filmquote ooit. De passionele kus van hoofdrolspelers Scarlett en Rhett werd daarnaast uitgeroepen tot beste filmkus ooit. In 2009 werd de film opgenomen in het ‘Guinness Book of Records’ vanwege zijn recordomzet van ruim vier miljard euro. Het was daarmee de succesvolste film aller tijden.

In 2014 werd in Nederland een theaterversie van ‘Gejaagd door de wind’ opgevoerd met Anna Drijver in de rol van Scarlettt O’Hara en Nasrdin Dchar in de rol van Rhett Butler.