TrosKompas

Freek Vonk

Zebramangoesten

Ik ben in Zuid-Afrika, en rijd over de savanne. Ik zie in de verte iets over de weg rennen, en als ik dichterbij kom, zie ik wat het zijn; Zebramangoesten.

Zebramangoesten zijn de drukke, agressieve broertjes van de bekende stokstaartjes. Je zou het misschien niet zeggen als je ze ziet, maar deze kleine roofdiertjes zijn verwant aan katten! Ze eten voornamelijk insecten, maar jagen ook op vogels en slangen. Ze schuilen in verlaten termietenheuvels en andere verlaten holen. Mochten deze mangoesten toch worden aangevallen door hyena’s, jakhalzen of wilde honden, dan vechten ze met z’n allen tot het bittere eind! Ze laten elkaar niet snel in de steek.

Grote kinderschaar
Zebramangoesten leven in een groot deel van Afrika beneden de Sahara, in hechte familiegroepjes van rond de twintig dieren. Het bijzondere van deze familiegroepjes is dat volwassen zebramangoesten meehelpen met het opvoeden en verzorgen van jongen die niet van henzelf zijn. Ze verzorgen en voeden simpelweg het jong dat het dichtst bij hen wandelt. Ze dragen en voeden het en beschermen het tegen allerlei gevaren. De reden is hoogstwaarschijnlijk dat vrouwtjes hun eigen jongen niet goed kunnen onderscheiden van de rest. Zebramangoestvrouwtjes werpen op dezelfde dag hun nestje jongen. Door deze massa-geboorte weten ze niet welke jongen nu van henzelf zijn, en dus verzorgen alle vrouwtjes alle jongen. Het is een prachtige evolutionaire strategie om de identiteit van de jongen te verbergen en agressieve uitingen in de groep te verminderen. Doodt een vrouwtje een kleintje, dan is er kans dat het haar eigen bloedje is. Dus gebeurt het niet. Wij mensen kunnen nog iets leren van die zebramangoesten. Want wat is het eigenlijk mooi om ‘voor de zekerheid’ van iedereen evenveel te houden!

Beeld: © Getty Images