Zilver-, oven- en papiervisjes

Voor bijzondere dieren hoef ik niet ver te reizen, want als ik bij mij thuis een boek uit de boekenkast trek, zie ik een klein beestje wegschieten. Een zilvervisje!

Deze gekke beestjes van één of twee centimeter lang bestaan al heel lang. Ze behoren tot een oeroude groep insecten die waarschijnlijk tijdens het Carboon is ontstaan, zo’n 300 tot 350 miljoen jaar geleden. Ze hebben geen vleugels, want ze bestonden al voordat er überhaupt insecten mét vleugels verschenen. Zilvervisjes staan dus voor honderden miljoenen jaren overleven. Ze hebben hun naam te danken aan de zilverachtige glans van hun lichaampjes, die veroorzaakt wordt door de zilverkleurige schubben die hun hele lijf bedekken. De groep van de zilvervisjes bestaat uit diverse soorten, met een ietwat andere naam. Je hebt het echte zilvervisje, het papiervisje en het ovenvisje. Ze lijken op elkaar en behoren tot de groep van de zilvervisjes.

Ouwe snoeperds
Tegenwoordig, in onze huizen met centrale verwarming, is de kans het grootst dat je papiervisjes aantreft. Papiervisjes houden van droge, wat warme plaatsen. Zilvervisjes houden juist van vochtige plaatsen, dus die zou je kunnen tegenkomen in de badkamer of onder je koelkast, waar ze van etensrestjes en schimmels eten. Omdat het van die snoeperds zijn, worden het ook wel suikergasten genoemd. Ovenvisjes kunnen het best tegen hitte; die zie je meer in Zuid-Europa. Maar wat ze allemaal wel gemeen hebben: ze hebben een hekel aan licht. Om dat te vermijden zijn het nacht-brakers en kruipen ze in de nauwste spleten en gaten. Alle zilvervisjes nemen hun omgeving waar met hun twee heel lange antennen aan de kop en drie lange sprieten aan hun achterlijf. Papiervisjes eten ook papier. Een invasie van papiervisjes is dus niet zo goed voor
je boekenverzameling. Ondanks hun droge kost hoeven papiervisjes echter niet actief te drinken. Ze halen het benodigde vocht gewoon uit de lucht. Wow! Dat verklaart wellicht dat ze al zo lang bestaan. Wat een bikkels!

© Getty Images