TrosKompas

Nostalgie GT Rovers

Krentenwegge

Wat nam je vroeger mee op kraamvisite? Geen rammelaar, maar een krentenwegge! 

Dat was niet zomaar een krentenbrood: in dat luxebrood werd het water vervangen door melk, en er ging een lekker stuk roomboter door. De bakker voegde natuurlijk veel krenten en rozijnen toe en soms wat stukjes sukade. De wegge zag er wel iets anders uit dan ons normale krentenbrood. Zo’n brood was gemiddeld anderhalve meter lang en kon wel 20 tot 25 kilo wegen! Deze traditie kwam vooral in het oosten van Nederland voor. Het ‘kraamschudden’ was ook heel belangrijk, want natuurlijk moest de baby goed bekeken worden, zelfs al was het ’t twaalfde kind.

Geven met beleid

Het aanbieden van het brood kon op verschillende manieren plaatsvinden. In sommige streken bood alleen de directe familie de wegge aan. Weer elders was het juist de dichtstbijzijnde buurvrouw die met gezwinde spoed naar de bakker ging. De kraamvisite nam vaak nog koffie of een pakje roomboter mee. De bedoeling was dat de kraamvader de geschenken in het zicht tentoonspreidde.

 

Smullen maar

Het brood aansnijden was een gewichtige taak, die door de kersverse vader (onder toeziend oog van de gulle gever) werd uitgevoerd. Allereerst werd er een meslengte van de wegge afgesneden. Dat stuk kreeg de gever weer mee naar huis. Daarna werden er lekker dikke plakken uitgedeeld en was het smullen geblazen. Waren er meer bakkerijen in de omgeving? Dan mocht iedere bakker maar één krentenwegge bakken voor het kersverse gezin. Dan ontstond er een heuse competitie tussen de bakkerijen: wie bakte het lekkerste brood? De kraamouders moesten wel onthouden van wie ze welk brood hadden gekregen: het was namelijk de traditie dat de gever alleen van zijn eigen brood mocht proeven. Wat zou de kraamvrouw van nu eigenlijk doen met zoveel meterslange broden? Mmm… in de vriezer dan maar?