Tarantuladoder

Ik ben in Costa Rica en wandel rond mijn lodge. Voor mijn ogen ontvouwt zich een gevecht. Een vogelspin wordt belaagd door een tarantuladoder!

De grote wesp - een vrouwtje - en de spin zijn echt aan elkaar gewaagd. Zij loopt trillend met haar vleugels rond de vogelspin en af en toe rollen ze vechtend over de grond. Een spectaculair, stil gevecht. De tarantuladoder heeft voedsel nodig. Niet voor zichzelf, maar voor haar larve. Ze wil een eitje leggen op de tegenstander. En dat lukt alleen op een makke spin. Tarantula-doders hebben een angel, waarmee ze gif in hun slachtoffers injecteren. Dat gif werkt in luttele seconden. Het doodt de spin niet, maar brengt deze in een staat van verlamming. Makker kan haast niet.

Levend

De tarantuladoder werpt zich nu op haar rug en zet zich met haar poten af tegen de grond. Zo schuifelt ze vooruit en onder de spin. Ze moet haar angel precies tussen de aanzet van een poot en het randje van het kopborststuk zien te krijgen. Daar komt ze makkelijk door het spinnenpantser heen. Het lukt haar meestal niet meteen, maar deze wespen weten van geen ophouden. Zo’n worsteling kan makkelijk een uur duren. Tarantula’s zijn terecht als de dood voor hun plaaggeesten. Als ze er lucht van eentje krijgen, proberen ze zo snel mogelijk naar een veilige plek te rennen! Uiteindelijk lukt het de tarantuladoder om de beslissende steek uit te delen. De spin valt op zijn rug en de wesp begint het gevaarte naar het holletje te slepen dat ze speciaal daarvoor al heeft gegraven. Ze zal een eitje leggen en de ingang afsluiten. De spin is voer voor haar larve. Hij leeft nog een paar weken, terwijl-ie langzaamaan van binnenuit wordt opgegeten. Bruut, maar ook dát is natuur.