Onechte karetschildpad

Zeeschildpadden zijn fascinerende dieren. De oceaan is hun thuis, maar ze zijn nog altijd aan land gebonden. In Florida zag ik een onechte karetschildpad zich het strand op slepen.

Tegen de tijd dat een onechte karetschildpad - ja, die lijkt sterk op de ‘gewone’ karetschildpad - klaar is om haar eerste nest te maken en koers naar de kust zet, is het zo’n twintig tot dertig jaar geleden dat ze voor het laatst een flipper aan wal heeft gezet. Als piepklein babyschildpadje verliet ze haar geboortestrandje en dook de woeste branding in. Ze overwon de dreiging van haaien en allerlei andere roofdieren en groeide in tientallen jaren uit tot een bakbeest van meer dan honderd kilo. Daarbij legde ze duizenden kilometers af! Veel jonge onechte karetschildpadden zijn echte globetrotters. De populaties die op Noord- en Midden-Amerikaanse zandstranden aan de Atlantische kust geboren zijn maken een meerjarige ronde over de Atlantische Oceaan, via de Azoren, voordat ze terugkeren naar hun geboortegronden. Die weten ze vrijwel feilloos te vinden. Zeeschildpadden hebben een ingebouwd kompas, waarmee ze de onzichtbare lijnen van het magnetische veld van de aarde waarnemen. Iedere plek op aarde heeft zijn eigen magnetische handtekening. Zeeschildpadden prenten zich de unieke handtekening van hun geboortestrand goed in en gebruiken die als hun hoogstpersoonlijke navigatiesysteem. De vrouwtjes maken hun tocht naar land niet ieder jaar, maar om de twee jaar of meer. De periode ertussen gebruiken ze om weer op krachten te komen.

Krakers

In het Nederlands worden onechte karetschildpadden ook dikkopschildpadden genoemd. Dat is goed te zien; hun kop is inderdaad groot en gewapend met twee flinke, verhoornde kaken, die sterk genoeg zijn om grote, dikke schelpen te kraken en de pantsers van krabben en kreeften open te breken. Zo komen ze gemakkelijk bij het weke vlees. Want een vers zeebanket voor onderweg is voor hen de beste brandstof om weer wat kilometers te maken!