Gierparelhoender

Vogels zijn er in de meest uitbundige kleuren. Als ik in Kenia over de savanne rijd, kom ik een groepje prachtige blauwe vogels tegen, familie van kippen: gierparelhoenders!

Dit zijn dus geen gieren, maar ze lijken erop door hun kale kop, vandaar de naam. We kennen parelhoenders als siervogels in Nederland, maar de wortels van alle soorten liggen in de graslanden in Afrika, ten zuiden van de Sahara. Ik vind de gierparelhoender een van de mooiste soorten. Dit zijn ook luidruchtige dieren. Het geluid draagt ver over de savanne en dat is handig, want zo is iedere vogel in hun groep meteen alert op gevaar. Gierparelhoenders worden onder andere bejaagd door vechtarenden, dus ze moeten altijd de lucht scannen. Net als de meeste hoendervogels leven ze op de grond. Ze kunnen wel vliegen, maar gebruiken hun sterke vliegspieren alleen om snel weg te komen van gevaar. Door hun zware, plompe lichaam blijven ze niet lang in de lucht. Hopelijk is het net ver genoeg om onder een struik te duiken. Gierparelhoenders trekken overdag in groepjes over het grasland op zoek naar voedsel. Ze woelen de grond om met hun grote klauwen. Zo vinden ze zaden, wormen, insecten en spinnen. Ze eten zelfs kleine slangen.

Teamspelers

Parelhoenders zijn monogaam, paartjes blijven hun leven lang bij elkaar. Om een nest groot te brengen, werken ze samen. De vrouwtjes kiezen de nest- plaats uit. Een nest bestaat uit wat weggeschraapte aarde onder een struik of in dicht gras, omzoomd met veertjes en gras. Als de eieren gelegd zijn, gaan de vrouwtjes op het nest zitten. Dat duurt ongeveer een maand. Als de kuikens uit het ei zijn gekomen, nemen de vaders de zorgtaak over. Terwijl de vrouwtjes bijkomen van het broeden, leren zij hun kuikens in een week of twee alles wat gierparelhoenders moeten weten.