Doornig zeepaardje

Ik ben aan het duiken voor de kust van Luzon, in de Filipijnen. Wat is de onderwaterwereld hier mooi! Tussen het koraal ontdek ik een doornig zeepaardje.

Voor zeepaardjes zit je goed in de Filipijnen; er komen hier tien soorten voor en dat is al zo’n twintig procent van het aantal soorten zeepaardjes in de hele wereld. Zeepaardjes zwemmen rechtop en echt snel gaat dat niet. Toch hebben ze een andere manier om stevig in hun schoenen te staan: ze krullen hun grijpstaart om een stengel van wier of zeegras. Ze drijven zo niet met de stroming mee, maar wiegen ze zachtjes heen en weer, net als de waterplanten zelf. Dat is ook nog eens goede camouflage tegen roofdieren! En waarom zou je snel moeten zwemmen, als alles wat je nodig hebt in de buurt is?

Ninja’s

Zeepaardjes hebben geen maag. Hun voedsel gaat zo snel door hun lijf, dat hun verteringsstelsel de voedingsstoffen niet efficiënt opneemt. De oplossing? De hele dag door eten! Zeepaardjes slaan geen maaltijd over, anders zouden ze snel sterven. Het lijken misschien zachtaardige, slome diertjes, maar voor vissenlarven, vlokreeftjes en eenoogkreeftjes zijn zeepaardjes echte ninja’s. Ze sluipen richting het zoöplankton, zo langzaam dat ze geen deining veroorzaken. Hun ogen bewegen apart van elkaar. Zo hebben ze iedere prooi in de gaten en zorgen ze dat ze zelf niet worden opgegeten. Als ze dichtbij genoeg zijn, is het tijd voor actie. Hun lange snuit schiet vanuit de gebogen stand razendsnel omhoog, net een katapult. Ze doen dat zo, dat hun mondopening ineens vlak voor een prooi is. Dan zuigen ze die op. Deze twee bewegingen samen, het pivoteren, gaan waanzinnig snel, in minder dan vijf duizendste van een seconde is het voorbij! En dan natuurlijk meteen door naar de volgende prooi. Wat een gave diertjes!