TrosKompas

Freek Vonk

Blauwe zeedraak

Ik ben aan het duiken aan de oostkust van Australië. Dan zie ik ineens een felblauw, klein diertje onder de waterspiegel drijven. Opgepast, dit is een blauwe zeedraak!

 

Hij klinkt groter dan hij is! Maar toch moet ik oppassen. Blauwe zeedraken zijn giftig. Aan hun bizarre lijf hangen diverse uitsteeksels, net waaiers. Als je die met je blote handen aanraakt krijg je spijt! Het doet niet alleen pijn, het kan voor mensen zelfs gevaarlijk zijn. Ik bekijk de zeenaaktslak van een veilige afstand. Blauwe zeedraken hangen ondersteboven, dus met hun buik naar boven. Ze drijven aan het wateropper- vlak door een bel lucht in hun maag te bewaren. Als je zo klein bent als zij, kan het hier gevaarlijk zijn. Aan het wateroppervlak komt gevaar van beneden, van roofvissen, en ook van boven, waar zeevogels jagen! Daar hebben de draken iets op gevonden: hun buikzijde is net zo blauw als de oceaan, dus zijn ze gecamoufleerd. Hetzelfde geldt voor hun zilveren rug. Van onderen ziet een vis geen verschil met het weerkaatsende zonlicht.

Gepikt gif

Blauwe zeedraken laten zich meestal lekker meedrijven met wind en zeestromingen, maar als er een prooi in de buurt is, maken ze actieve zwembewegingen met hun waaiers om dichterbij te komen. Blauwe zeedraken zijn niet giftig van zichzelf. Ze krijgen hun gif binnen door te snoepen van een aantal soorten kwallen en kwalachtige dieren. Hun lievelingsmaaltje is een Portugees oorlogsschip, een van de gevaarlijkste staatkwallen in de oceaan! De tentakels van deze jongens zitten vol giftige harpoentjes, die schieten bij aanraking. Toch verorberen blauwe zee-draken ze vrijwel helemaal, ook de tentakels. Van het gif hebben ze totaal geen last, sterker nog, ze slaan de meeste harpoentjes ongebruikt op in holtes in de toppen van hun eigen uitsteeksels, en verteren de rest. Ze spuwen misschien geen vuur, maar onschuldig zijn deze prachtige dieren zeker niet!

 

Beeld © GettyImages