TrosKompas

Freek Vonk

Zeenaaktslak

Ik ben aan het duiken in de Rode Zee, bij Egypte, als er een Spaanse danseres voorbij zweeft! Het is geen flamencodame met een snorkel, maar wel een vuurrode, hermafrodiete zeenaaktslak.

Dit is nog maar een kleintje; Spaanse danseressen kunnen zo groot worden als een brood. Het zijn de tot nu toe grootst bekende zeenaaktslakken. Het ‘dansen’ is de manier waarop Spaanse danseressen zich voortbewegen in open water. Zo komen ze sneller naar een ander stuk koraalrif dan door slak-achtig te kruipen. Voor zover bekend is de Spaanse danseres een van de weinige zeenaaktslakken die zwemmen.

Stopbord

Zeenaaktslakken hebben extravagante kleuren en Spaanse danseressen maken daarop geen uitzondering. Die geven een duidelijke zogenoemde ‘aposematische’ boodschap oftewel: ze zijn giftig. En geef ze eens ongelijk: het zijn weekdieren en ook nog eens slakken zonder schelp! In een wereld vol gevaar kun je dan maar beter de ‘bad boy’ uithangen en je open en bloot laten zien.

Sponzengif

De weekdieren komen op verschillende manieren aan hun wapens. Spaanse danseressen verkrijgen hun gif door van bepaalde sponzen te eten. Ze knabbelen ervan en hebben totaal geen last van het sponzengif. In plaats daarvan slaan de slakken het gif op in hun mantel en in het slijm dat ze uitscheiden. Ze smeren het ook over elk eipakket dat ze afzetten. 

Zowel de volwassen dieren als de eieren zijn dus oneetbaar, maar dat moeten ze dan wel duidelijk maken voordat ze alsnog in een dierenmaag verdwijnen...vandaar de felle kleuren! Ook hun fraai gevormde linten met eitjes zijn felrood en plakken als rode rozen op de rotsen. Langzaam en sierlijk beweegt het diertje voor mijn neus voorbij; de kop duikt steeds eerst naar beneden en dan golft de rest van het lijf er achteraan. Wat betoverend mooi!

 

Beeld: Getty Images