Nevelpanter

Ik ben vaak in Zuidoost-Azië geweest, maar ben helaas nog nooit een nevelpanter tegen het lijf gelopen. Best logisch, deze dieren zijn extreem schuw.

Nevelpanters zijn voor de wetenschap op veel fronten nog een mysterie. Ze zijn redelijk klein, zeker in vergelijking met die andere Aziatische kat; de tijger. Nevelpanters worden tot een meter groot en wegen zo’n 20 kg. Ze zijn meer thuis in de bomen dan op de grond, en daar zitten ze dan ook de meeste tijd. Door een volledig verbeend tongbeen kunnen ze niet brullen. Spinnen kunnen ze wel, net als onze huiskatten. Maar huiskatten behoren tot de familie van de kleine katachtigen en nevelpanters tot die van de grote. Die familie heet de Pantherinae, en daarmee zijn nevelpanters verwant aan tijgers, leeuwen, luipaarden en jaguars. Maar nevelpanters zijn dan wel de kleinste van de grootste katten! Toch zijn ze indrukwekkend, want in verhouding tot hun lichaamsgrootte hebben nevelpanters de grootste hoektanden van al deze grote katten, en misschien zelfs wel van alle levende vleeseters. Die hoektanden doen een beetje denken aan sabeltandtijgers, dieren die al meer dan tienduizend jaar zijn uitgestorven en ook tot de familie van de Pantherinae behoorden.

GROTE BEK
Wellicht is de nevelpanter een nauwe verwante van de sabeltandtijger. Zo kunnen zowel nevelpanters als de uitgestorven sabeltand-tijgers hun bek enorm wijd opendoen, meer dan 100 graden. Ter vergelijking, een leeuw komt niet verder dan 65 graden. We weten niet precies hoe nevelpanters jagen, maar het zou goed kunnen dat zij dit doen zoals sabeltandtijgers dat deden. Die beten hun prooi in de nek en gebruikten hun lange hoektanden om zenuwen en bloedvaten kapot te maken, en de luchtpijp te vermorzelen. De prooi was dan naar alle waarschijnlijkheid meteen dood. Doen nevelpanters dat ook zo? Hopelijk weten we ooit meer over deze fascinerende dieren.